Jak ?

Nie wiem jak to robią inne mamy sześciolatków, ale ja słabo sobie radzę. Jak przyjdę z pracy jest 16.30, odbieram małego od niani i zaczynamy odrabiać lekcje. Jedna kartka, druga, trzecia... synucha już mało skoncentrowany jest, więc literki idą nam jak krew z nosa. A tu jeszcze angielski. A tu jeszcze sprawdziany poprawić i testy wklepać w specjalną platformę. No i oczywiście obiad zrobić (nie robię) i wypadałoby syf ogarnąć chatowy (nie ogarniam). Spać idziemy grubo po ósmej, rano dziecko niewypoczęte i niewyspane. I a piać od nowa. A w tygodniu  przecież trzeba pojechać do logopedy (zrobić zadane ćwiczenia), do neurologa i na EEG. Psychiatrę muszę odwołać, bo zwyczajnie nie wyrobimy się w przyszłym tygodniu.
Synucha jest cudny, ale koncentrować to on się niestety nie potrafi. Już sama nie wiem, czy to podejrzenie o ADHD jest słuszne. Na pewno jest nadruchliwy. Usiedzieć na dupie nie potrafi, odrabiać z nim zadania to koszmar. Noga do góry, głowa w dół, podeprzeć się, podrapać zombiego, wstać, zobaczyć co jest dwie strony dalej. Wszystko go rozprasza. Wszystko jest ciekawsze od pisania literki t. Ale mój małżonek wspomina, że i in przychodził z uwagami w dzienniczku. Może to i dziedziczne. Nie wiem. 

Komentarze

  1. Jaga11 stycznia 2016 10:19

    ADHD się nie przejmuj....Mój miał zdiagnozowane a obecnie kończy studia informatyczne z matematyki jest dziś nie do zagięcia - i chyba go przeterapeutyzowaliśmy bo powolny jak szlag się na starość robi :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Jaga11 stycznia 2016 10:19

    Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawda czasu i prawda...

 Albo nie byłam jednak aż tak chora albo antybiok zdziałał cuda. Mówię już. Lekko przez nos, ale przynajmniej mnie słychać. Choć z chrypą byłam bardziej interesująca. Czy mówiłam już, że nie znoszę swojego głosu na nagraniach? Jest zupełnie nie pasujący do mojego wewnętrza. Zresztą reszty też nie znoszę. Ani na nagraniach ani na zdjęciach. Może za rok to się odmieni? Tylko łeb by trzeba przemeblować. Tyle godzin w terapii i jak krew w piach.... Na kolejne nie idę, bo się boję usłyszeć prawdę. A z drugiej strony - jaka jest tak naprawdę prawda? Czy nie jest zafarbowana trochę osobowością ją wygłaszającego? Czy istnieje prawda obiektywna? W sensie ludzkim ma się rozumieć. Bo że dwa i dwa to cztery - chociaż ponoć i z tym niektórzy polemizują. Czy istnieje tylko jedna jedyna prawda o człowieku? Czy da się go określić jednoznacznie i bezsprzecznie? Dla jednych jestem taka, inni odbierają mnie zupełnie inaczej. To kto ma rację? Kto mówi prawdę?  Tak sobie dziś filozofuję w przerwie od układ
Czytaj więcej

dietowo

Ze też mój syn musiał uprzeć się na pierogi, kiedym na diecie. Nie takiej diecie, bo dieta, ale takiej poważnej, bo pocholecystektomiowej. W szpitalu, wbrew zapowiedziom, nie odpoczęłam. Spać nie mogłam, nasenne jakieś słabiutkie serwowali. Mąż uczynnie wrzucił do żarłocznego tv całe 6 zł, a współdzielące niedolę się uparły, żeby don Wasyla oglądać. I po 6 zł. I nic mi się w narkozie nie śniło. Szkoda. Ale widać taki mój los. I w tajemnicy napiszę, że strasznie się bałam, że mnie mama zawoła do siebie. Ale widać, że TAM radzi sobie beze mnie. I dobrze. Bo ja TUTAJ bez niej gorzej.
Czytaj więcej

Rozstania i powroty....

 No to mnie pierdolnelo choróbskiem po krtani i oskrzelach - nie ma zmiłuj się, trzeba milczeć. A tak się składa, że zostałam  podjudzona nowym komentarzem, żeby bloga pisać - więc się nieźle składa, odgrzebalam zapiski i może mi wytrwałości wystarczy na kilka wpisów. O tyle to trudne, że nie ma tutaj odzewu - piszę w eter a z eteru nic nie dochodzi z powrotem. Więc zniechęcam sie tworzeniem dla samej siebie, bo jak każda marna kopia pisarska potrzebuję poklasku. 
Czytaj więcej