Trzy, dwa, jeden... start

Po co pisać bloga? Przecież on się pisze sam, w mojej głowie. Szczególnie nieprzespaną nocą,wtedy wena jest w szczytowej formie a fantazja ułańska. Zmiętolonym rankiem chowa się to całe dziadostwo gdzieś miedzy mężowskie kanapki a brzoskwinię preparowaną dla synka i notki są tylko marna kopią całonocnych wywodów.

Po co pisać bloga? Przecież dwa już były. Zamknęli dziewięć lat mojego życia. Ot tak, jednym komunikatem. Kopiować, nie kopiować? Zostawić na zaś czy pozwolić umrzeć?

Po co więc pisać bloga? 



Komentarze

  1. Monika29 września 2015 03:46

    Blogspot niegościnny? :)
    Witam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. SARAH7629 września 2015 04:19

      Jakoś nie potrafię sobie z nim poradzić. Tam gdzie pisałam do tej pory miałam wszystko poukładane:) witam w moich progach:)

      Usuń
    2. SARAH7629 września 2015 04:21

      No widzisz... chciałam wejść do Ciebie a tam pozamykane:(

      Usuń
    3. Monika30 września 2015 05:55

      Przepraszam, ale mam pozamykane ze względów osobistych - jeśli podasz to adres poczty wyślę Ci zaproszenie na bloga :)

      Usuń
    4. SARAH7630 września 2015 06:17

      sarah76@interia.pl :) i dziękuję:)

      Usuń
    5. Monika30 września 2015 07:35

      Wysłane :)

      Usuń
  2. Aneta W-cka29 września 2015 06:01

    blogspot. fajny jest chociaż miewa swoje fochy. piszę tu już ponad rok i nie narzekam. no, może czasem:)
    Witaj!

    OdpowiedzUsuń
  3. Pełnoletnia29 września 2015 12:46

    To samo mi się telepie po głowie. Po co? I czy jeszcze mi się chce, czy też nie? ;)
    Najlepsze notki to zawsze te niezapisane - fakt.
    Dzięki za przypomnienie chryzantem :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawda czasu i prawda...

 Albo nie byłam jednak aż tak chora albo antybiok zdziałał cuda. Mówię już. Lekko przez nos, ale przynajmniej mnie słychać. Choć z chrypą byłam bardziej interesująca. Czy mówiłam już, że nie znoszę swojego głosu na nagraniach? Jest zupełnie nie pasujący do mojego wewnętrza. Zresztą reszty też nie znoszę. Ani na nagraniach ani na zdjęciach. Może za rok to się odmieni? Tylko łeb by trzeba przemeblować. Tyle godzin w terapii i jak krew w piach.... Na kolejne nie idę, bo się boję usłyszeć prawdę. A z drugiej strony - jaka jest tak naprawdę prawda? Czy nie jest zafarbowana trochę osobowością ją wygłaszającego? Czy istnieje prawda obiektywna? W sensie ludzkim ma się rozumieć. Bo że dwa i dwa to cztery - chociaż ponoć i z tym niektórzy polemizują. Czy istnieje tylko jedna jedyna prawda o człowieku? Czy da się go określić jednoznacznie i bezsprzecznie? Dla jednych jestem taka, inni odbierają mnie zupełnie inaczej. To kto ma rację? Kto mówi prawdę?  Tak sobie dziś filozofuję w przerwie od układ
Czytaj więcej

dietowo

Ze też mój syn musiał uprzeć się na pierogi, kiedym na diecie. Nie takiej diecie, bo dieta, ale takiej poważnej, bo pocholecystektomiowej. W szpitalu, wbrew zapowiedziom, nie odpoczęłam. Spać nie mogłam, nasenne jakieś słabiutkie serwowali. Mąż uczynnie wrzucił do żarłocznego tv całe 6 zł, a współdzielące niedolę się uparły, żeby don Wasyla oglądać. I po 6 zł. I nic mi się w narkozie nie śniło. Szkoda. Ale widać taki mój los. I w tajemnicy napiszę, że strasznie się bałam, że mnie mama zawoła do siebie. Ale widać, że TAM radzi sobie beze mnie. I dobrze. Bo ja TUTAJ bez niej gorzej.
Czytaj więcej

Rozstania i powroty....

 No to mnie pierdolnelo choróbskiem po krtani i oskrzelach - nie ma zmiłuj się, trzeba milczeć. A tak się składa, że zostałam  podjudzona nowym komentarzem, żeby bloga pisać - więc się nieźle składa, odgrzebalam zapiski i może mi wytrwałości wystarczy na kilka wpisów. O tyle to trudne, że nie ma tutaj odzewu - piszę w eter a z eteru nic nie dochodzi z powrotem. Więc zniechęcam sie tworzeniem dla samej siebie, bo jak każda marna kopia pisarska potrzebuję poklasku. 
Czytaj więcej