poradowo

No i pierwsze koty za płoty, pierwsza rada w tym roku odfajkowana. Prawie cztery godziny. Ale nie narzekam, dopóki są rady, dopóty jest praca.
Oprócz miliona innych obowiązków, w tym roku mam zaszczytną funkcję wychowawcy klasy językowej. Ostatni raz wychowawcą byłam z pół wieku temu. "Moje dzieci" są już częściowo po studiach i mają swoje dzieci. A tu na samiuśki koniec trafiło się takie zgniłe jajo. No więc trzeba będzie wycieczki, sreczki, seanse kinowe i noce filmowe. O tej ostatniej jak usłyszał mój osobisty psychiater, to z całą stanowczością wyraził swój sprzeciw. "Nie może pani i już. Nieprzespane noce wyzwalają epizody depresyjne. Wystawię odpowiednie zaświadczenie". I wystawił. Tylko jak mam powiedzieć dzieciakom, że wszystkie klasy będą nocować w szkole, tylko oni nie. Albo z innym nauczycielem, jak się taki znajdzie, choć chętnych zapewne będzie brak. W perspektywie utraty pracy narażę się na epizody i jakoś przetrwam. Tylko nie wiem, czy sama nie zasnę. I nie zacznę chrapać. I nie zacznie mi ślina nieapetycznie wylatywać z ust. A wtedy - ciach, dzieciory zrobią zdjęcie i wstawią na FB.
Z inszych inszości - oddaliśmy dziecko na trzy dni do cioci. I chata była wolna i wolny był czas, z którym nie wiedzieliśmy co zrobić. Poprałam więc, poprasowałam, nagotowałam obiadów, małżonek mój nawet podłogę w gabinecie umył. Głupio tak jakoś było bez bachorka.
Idę coś przekąsić. Strasznie mnie wzięło na słodkie. Więc chyba zjem kiszonego. Albo zrobię se kawę. O. To jest dobry pomysł.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawda czasu i prawda...

 Albo nie byłam jednak aż tak chora albo antybiok zdziałał cuda. Mówię już. Lekko przez nos, ale przynajmniej mnie słychać. Choć z chrypą byłam bardziej interesująca. Czy mówiłam już, że nie znoszę swojego głosu na nagraniach? Jest zupełnie nie pasujący do mojego wewnętrza. Zresztą reszty też nie znoszę. Ani na nagraniach ani na zdjęciach. Może za rok to się odmieni? Tylko łeb by trzeba przemeblować. Tyle godzin w terapii i jak krew w piach.... Na kolejne nie idę, bo się boję usłyszeć prawdę. A z drugiej strony - jaka jest tak naprawdę prawda? Czy nie jest zafarbowana trochę osobowością ją wygłaszającego? Czy istnieje prawda obiektywna? W sensie ludzkim ma się rozumieć. Bo że dwa i dwa to cztery - chociaż ponoć i z tym niektórzy polemizują. Czy istnieje tylko jedna jedyna prawda o człowieku? Czy da się go określić jednoznacznie i bezsprzecznie? Dla jednych jestem taka, inni odbierają mnie zupełnie inaczej. To kto ma rację? Kto mówi prawdę?  Tak sobie dziś filozofuję w przerwie od układ
Czytaj więcej

Rozstania i powroty....

 No to mnie pierdolnelo choróbskiem po krtani i oskrzelach - nie ma zmiłuj się, trzeba milczeć. A tak się składa, że zostałam  podjudzona nowym komentarzem, żeby bloga pisać - więc się nieźle składa, odgrzebalam zapiski i może mi wytrwałości wystarczy na kilka wpisów. O tyle to trudne, że nie ma tutaj odzewu - piszę w eter a z eteru nic nie dochodzi z powrotem. Więc zniechęcam sie tworzeniem dla samej siebie, bo jak każda marna kopia pisarska potrzebuję poklasku. 
Czytaj więcej

dietowo

Ze też mój syn musiał uprzeć się na pierogi, kiedym na diecie. Nie takiej diecie, bo dieta, ale takiej poważnej, bo pocholecystektomiowej. W szpitalu, wbrew zapowiedziom, nie odpoczęłam. Spać nie mogłam, nasenne jakieś słabiutkie serwowali. Mąż uczynnie wrzucił do żarłocznego tv całe 6 zł, a współdzielące niedolę się uparły, żeby don Wasyla oglądać. I po 6 zł. I nic mi się w narkozie nie śniło. Szkoda. Ale widać taki mój los. I w tajemnicy napiszę, że strasznie się bałam, że mnie mama zawoła do siebie. Ale widać, że TAM radzi sobie beze mnie. I dobrze. Bo ja TUTAJ bez niej gorzej.
Czytaj więcej